Het zijn niet mijn woorden, het zijn de woorden van Nelson Mandela. Maar op dit moment zijn ze zo van toepassing op mij en mijn leven.
De afgelopen week stond in het teken van wonderlijke ontmoetingen. Een mooie onderneemster, die zelf met haar gezin rondreist in Europa, nodigde me uit voor een online theemomentje. Ze vond het wel fijn om elkaar eens echt te spreken. En dat was het! Wat een herkenning in onze verhalen, gezamenlijke interesses en visies. We hadden heel wat uit te wisselen, dus de tijd was sowieso te kort. Maar wat we al deelden was echt weer iets wat deuren opende voor mij. Ze bracht me in connectie met twee prachtige dames die in Limburg een rites of passage hebben voor meisjes die voor het eerst menstrueren. 'My first moon' heet het, zeker eens kijken.
Het resoneerde zo sterk dat ik meteen contact opnam voor Myrthe, onze jongste dochter. Myrthe is geen meisje dat zomaar even een groep in kan, want Myrthe heeft namelijk een aantal kanalen open die niet bij iedereen open zijn en dat kan tot ietwat ander gedrag leiden. Dus het is wel even handig als we dat wat kunnen kaderen en ook kunnen garanderen dat ze daarin goed opgevangen en begrepen wordt.
Maar wat bleek in die gesprekken? Ik had de resonantie meteen aan Myrthe gekoppeld, maar het was helemaal niet voor haar dat ik de calling voelde om in contact te gaan. Het had werkelijk alles met mezelf te maken.
Ik had met Vicky zo een verhelderend gesprek! Over mijn taak als moeder van een kind met 'paranormale gaven'. Hoe belangrijk het is dat ik 100% achter haar sta, haar ruimte bewaak als een leeuwin, begin met schrijven en delen over wat zich in haar aan het openen is, zodat dit ook in de materie een plek en erkenning krijgt. Of ik het wel ten volle durf te erkennen? Ze attenteerde me op het zwaard en de roos, wat samen voor de heilige union staat van het mannelijke en vrouwelijke en gaf me in zeer heldere taal te verstaan dat ik het nu uit mezelf heb te halen en het zwaard te hanteren heb. Om haar in haar kracht te brengen. En eindigen deed ze (na de kordate uitnodiging dat ik onderhand wel mag beginnen vertrouwen op wat ik zelf ook voel door me stromen) met de woorden 'Vicky has spoken'. Wat een kracht, wat een energie voelde ik bij haar en in ons contact. Het bruist in me, sinds ons gesprek. En het bracht me bij Nelson Mandela:
"Je dient de wereld niet door je kleiner voor te doen dan je werkelijk bent. Het is je door God gegeven plicht om te gaan staan voor je talenten."
Wat ben ik dankbaar voor deze week. Een week waarin niets volgens plan liep. Hoewel ik midden in twee lanceringen zit gaf ik voorrang aan ongeplande zalige ontmoetingen, wandelingen, lunchen met een vriendin maar evenzeer ook aan de nodige flexibiliteit want het was heftig in het collectief en dus ook heel intens voor Myrthe. In mijn hoofd heb ik tal van nieuwsbrieven geschreven, werden mijn instagrampost organisch gedeeld. In werkelijkheid ben ik nog steeds aan het zoeken met Instagram en deel ik filmpjes terwijl ze eigenlijk nog niet af zijn.
Maar het is net in die flow van het leven dat ik in connectie ben met mijn hart, met iets diepers in me. Het geeft me telkens kansen om te oefenen in overgave, in een diep vertrouwen op het leven en de overvloed.
"Walking your footsteps to change lives"
We zijn hier om onze 'purpose' te leven, om deze in service te laten zijn voor anderen. We zijn hier om dat helemaal te laten stromen. Hoe heerlijk is dat niet! Het is het leven leven, het is speels en vrij. Ik nodig je ook uit om dit te doen. Om 100% achter jezelf te gaan staan en helemaal voor je purpose te gaan. En ik nodig mezelf uit, om 100% achter mezelf en onze kinderen te staan. In hun mooie talenten. Om mijn footsteps bewust te lopen, to change lives....
Dit wou ik even met je delen.
Liefs
Liese
Oja, benieuwd hoe het met de lanceringen gaat? Dat is zo wonderlijk en ik ben zooooooooo dankbaar . Voor het live zomertraject zijn al 8 deelnemers! En voor de workshop 'zij... de vrouw die ik in wezen ben' hebben we het over de laatste 4 plaatsjes. Moeiteloos voelt het. The universe has my back zolang ik de flow durf volgen en in overgave ga. Zolang ik niet zelf die controle wil en vanuit angst van alles doe, maar het leven volg zoals het zich aan ons laat zien. Wopila!